Spinki do mankietów
o
Spektakl „SENIORZY”
A. Nicolaj (reż. R. Kazlas)
Spektakl na podstawie sztuki „Żelazne pokolenie” włoskiego dramaturga Aldo Nicolaja (w tłumaczeniu Ingi Tuliševskaitė).
Reżyser – Rolandas Kazlas.
Scenografka – Elvita Brazdylytė.
Pismo:
Libero Boka – Rolandas Kazlas
Luigi Lapaglia – Ewald Yar
Bursztyn – Vitalija Mockevičiūtė
Mówiąc wprost, sztuka „Seniorzy” to prosta sztuka o niezwykłym życiu zwykłych emerytów. Już sam tytuł sztuki jasno sugeruje, o czym jest – o starości. I któż może powiedzieć, czym i czym jest ta starość? Komedia? Tragedia? Absurd? Nonsens? A może najważniejsza część życia człowieka? Najwyraźniej starość ma różne oblicza, tak jak różni są ludzie. Dla jednego to złoty wiek, dla drugiego piekło, dla trzeciego… trzeci nigdy nie rozumie, co się z nim stało i żyje tak, jakby żył: w środku ma dwadzieścia lat, a na zewnątrz jest młodym człowiekiem, który nie spał. Czwarty nie może się doczekać końca tego koszmaru, piąty nigdy nie bawił się tak dobrze jak teraz, szósty zdaje się dopiero zaczynać… „Osądzaj człowieka po tym, jak kończy swoje dni”. W tym powiedzeniu jest zapewne wiele prawdy.
Według Rolandasa Kazlasa, reżysera spektaklu „Seniorzy” i jednego z odtwórców ról: „Chciałbym, żeby ta sztuka dawała przeciętnemu emerytowi więcej niż niewielka emerytura. A nawet więcej – przyszłemu seniorowi. Choć bohaterami sztuki są Włosi, chciałbym, żeby starszy litewski widz, po obejrzeniu spektaklu, powiedział lub pomyślał sobie: „to o mnie”, „wiele rzeczy jest dla mnie rozpoznawalnych” lub „właśnie tego potrzebowałem w tej chwili”.
Obsada jest naprawdę imponująca: trójka przyjaciół z tego samego pokolenia, z tego samego rocznika, Vitalija Mockevičiūtė, Evaldas Jaras i Rolandas Kazlas, spotyka się ponownie po latach i, wspominając młodość, spotyka na scenie zbliżającą się starość. Nikt nie wie, ile lat ma V. Mockevičiūtė, ale łączny wiek aktorów jest całkiem solidny: 165 lat! Sto więcej niż wiek emerytalny. Zatem doświadczenie zanurzenia się w świecie seniorów, radości i smutki bohaterów starości powinno wystarczyć.
Zapraszamy wszystkich starszych, tych, którzy chcą się zestarzeć, i tych, którzy są wiecznie młodzi na Premierę "Seniorzy"!
Można uciec od starości. Gdzie? Nawet w odwrotnym kierunku czasu: do dzieciństwa…
