Spinki do mankietów
o
Kolor - plama - światło - kontrast - kompozycja... To mniej więcej kolejność, w jakiej rodzi się obraz. Twórcze motywy i wątki rozwijają się same, o wszystkim co mnie otacza lub żyje we mnie.
Przyroda, ludzie, doświadczenia, emocje, latające myśli, idee. Na zdjęciach przedstawiam to, co jest dla mnie ważne, co ekscytuje i martwi, co boli, co budzi niepokój. Uczucia - jakby przez zasłonę mgły, ledwo wyczuwalne, angażują widza, zapraszają do przeżycia i wspólnego życia. Z detali i fragmentów powstaje niepowtarzalna opowieść („Isplakiantys smyklimii”), z przebłysków wspomnień, cytatów, początków staram się odtworzyć historie o wyjątkowych ludziach („Pranciška Ščiukaitė Butlerienė”, „J. Basanavičius takais”) czy ja przeżywać stare historie po swojemu, żebym nie musiała płakać nad upadłymi aniołami („Młyn Baltaragiego”). Czasami zanurzam się ponownie w krajobraz pełen emocji, romansu, uczuć, radości i kruchych chwil, które odpływają jak statek, lśnią białym żaglem w słońcu i znowu niepotrzebnie znikają. Krajobraz, który tworzę, jest nieco zhumanizowany. Malując staram się poczuć, co mówi mi nieoczekiwane światło padające z nieba („Wieczorna cisza zawsze śpiewa”), usłyszeć, jak ktoś wiwatuje po zobaczeniu jego wizerunku w kałuży („Atmosfera”), a może to trzepotanie ptaka nasze dusze... Znów emocje znikają z romantycznego pejzażu, przechodzę do tematów bardziej konceptualnych. Czy przyszłość nas spotka, jeśli stracimy przeszłość (The Kite Gone)…
